Gdy byłam malutka :)

Przyszłam na świat z początkiem lata 1993 roku. I moim pierwszym domem stał się szpital oddalony od prawdziwego domu równe 177 km.Na tam te czas to było na prawdę daleko. Narzekamy na nasze drogi teraz, a wtedy? Dziś mamy ekspresówki chociaż :) no ale nie o tym ;pRodzice byli święcie przekonani, że będą mieć zdrową, silną dziewczynkę.Wszystko się zgadza, oprócz słowa: zdrowa.Diagnoza: TGA - przełożenie wielkich pni tętniczych.Miałam wiele szczęścia. Wada ta jest często nie wykrywalna i jest jedną z rzadszych wad serca.W pierwszej dobie, pierwszy zabieg. Kilka miesięcy krążyliśmy między szpitalem, a domem.Ciągle czekałam na operację, która powinnam mieć wykonaną jak najszybciej jednak byłam zbyt malutka.Podczas pewnego pobytu miałam wtedy 8 msc. Pielęgniarki ledwo mogły mi pobrać krew, tak była gęsta. Jednak lekarz stwierdził, że nie trzeba mi nic podawać, samo się unormuje i trzeba mi podawać dużo płynów.Teraz to wydaje się niedorzeczne. Przy tej wadzie krew w 90% krew krąży bez tlenu.Teraz to ludzie to wiedzą, jest internet, większa wiedza, ale wtedy moja mama wiedziała mało.Wypisali mnie do domu, po miesiącu wróciłam - z udarem mózgu. Przyczyna? Oczywiście skrzep, który poszedł do mózgu, powstał rzecz jasna przez zbyt gęsto krew. Skutki? Niedowład prawej strony ciała.Było minęło. Rehabilitacja, determinacja i siła zdziałały cuda. Jestem sprawna w 90%, bo do dnia dzisiejszego odczuwam, ze moja prawa strona ciała jest słabsza, ale da się z tym normalnie funkcjonować :)Następnym etapem w moim świeżutkim życiu była operacja. Przełożenie wielkich pni.Miałam roczek. Operacja była wielogodzinna, w krążeniu pozaustrojowym. Odbyła się  bez żadnych większych komplikacji. Jednak dobę po dostałam krwotoku wewnętrznego i trzeba było mnie ,,ciąć" znów w tym samym miejscu, efektem tego jest blizna 2x większa niż powinna być. Ale nie mam już z tym problemu :)Przez pierwszy rok życia byłam szara - tak byłam przez calutki rok od urodzenia szara, sina. fioletowa - na zmianę i dopiero po operacji dostawałam pięknych promiennych kolorków :) Do 5 roku życia jeździliśmy tylko na kontrole lub bywaliśmy na oddziale tylko pod obserwacją. Mogłam cieszyć się prawdziwym dzieciństwem oczywiście w miarę rozsądku i na tyle ile mi zdrówko pozwalało :)Następne przygody ze szpitalem zaczęły się właśnie gdy skończyłam 5 lat. ale o tym w następnym wpisie :)Buziaki! :)A Kochani jeśli mogłabym prosić o komentarze lub jakieś inne oznaki życia tutaj hihi :) Chciałabym wiedzieć, że na prawdę ktoś czyta, bo daje to siłę do następnej notki :) zachęcam też do dodawania pytań :) http://ask.fm/serduchowelove